HOMMES' VERHAAL

Ik denk dat ik een jaar of zeven, acht was.

Ik wurmde me in een donker hoekje onder het schuine dak op zolder, aan een bureautje dat daar stond.

Om te schrijven, 's morgens vroeg.

Schrijven was fijn. Het gaf me rust en een gevoel van avontuur tegelijk.

Vrijheid. 

​​

Wat ik schreef was mijn verhaal. Als het waar was en ook als het niet waar was.

Helemaal mijn verhaal. Mezelf leren kennen en begrijpen. En de wereld om me heen.

​

Ik schrijf nog steeds en ik schilder. 

Ik houd van het zacht krassende geluid van vulpen op papier, van vorm en kleur die ontstaat op het doek.

Rust en avontuur tegelijk, net als vroeger.

Creativiteit is belangrijk. Het biedt nieuwe perspectieven. Zeker in deze tijd.

Net als rust en reflectie, daar bewust de tijd voor nemen.

​

Er is in deze tijd zoveel ruis, zoveel druk. Zoveel meningen en oordelen, zo hard en zo stellig.

Ik wil daar een tegenwicht voor bieden, gewoon ook eens komma's en witregels, om een punt te maken.

Ik wil open blijven staan, nieuwsgierig blijven, even afstand nemen, reflecteren en vragen stellen.

Luisteren. Proberen te snappen. En er dan mijn verhaal van maken.

En anderen helpen hun verhaal te (her)vinden.

​​

Ik doe dat in verschillende vormen en rollen: 

hieronder in mijn blog, in mijn schilderijen en als adviseur, sparringpartner,

interim manager en gespreksbegeleider.

Saskia Hommes